جوش کشاله ران به دلایل مختلفی به وجود می آید و برای شخص آزاردهنده و دردناک است مخصوصا زمانی که این جوش همراه با خارش باشد. درمان مناسب شما را از این مشکل رها خواهد کرد.
علت ایجاد جوش کشاله ران چه می باشد؟
یکی از علل ایجاد جوش کشاله ران بیماری هیدرادنیت چرکی است. هیدرادنیت چرکی (HS) یک بیماری پوستی است که با برجستگی های جوش مانند روی پوست ظاهر می شود. این بیماری معمولاً نواحی عجیبی که به طور عادی جوش نمی زنند را درگیر می کند! از رایج ترین محل های بروز این بیماری، می توان به زیر بغل و کشاله ران اشاره کرد.
علت هیدرادنیت چرکی چیست؟
هنوز علت دقیق ابتلا به هیدرادنیت چرکی مشخص نیست. از آنجایی که این بیماری معمولاً بعد از بلوغ ظاهر می شود، به احتمال زیاد هورمون ها در ایجاد آن نقش مهمی دارند. همچنین، برخی از تحقیقات نشان داده اند که سیستم ایمنی بدن نیز ممکن است از دیگر عوامل تأثیرگذار باشد.
یکی از احتمالات این است که HS در نتیجه ی واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. محل شروع این بیماری از فولیکول های مو (محلی که مو از پوست رشد می کند) بوده و درست مانند آکنه معمولی، زمانی شکل می گیرد که فولیکول های مو با باکتری ها و سایر مواد مسدود شوند.
در برخی افراد، احتمالاً سیستم ایمنی بدن به این انسداد واکنش شدیدی نشان داده و باعث التهاب و بروز ضایعات پوستی شدید می شود.
سبک زندگی نیز یکی دیگر از عوامل ایجاد یا تشدید این بیماری است. بر اساس مطالعات صورت گرفته، عواملی مانند سیگار کشیدن، اضافه وزن یا مصرف داروی لیتیوم می توانند موجب تحریک یا تشدید HS شوند. البته این موارد به خودی خود باعث ایجاد بیماری نمی شوند، اما در افرادی با زمینه ابتلا به HS، می توانند باعث بروز علائم یا تشدید آن شوند.
با وجود اینکه علت دقیق این بیماری هنوز مشخص نیست، اما فاکتور های زیر بر اساس تحقیقات پزشکی به اثبات رسیده است:
✓ این بیماری مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.
✓ ابتلا به HS هیچ ربطی به عدم رعایت بهداشت فردی ندارد.
✓ در حدود یک سوم افراد مبتلا به HS، یکی از اعضای خانواده بیمار نیز تجربه این بیماری را داشته است.
علائم و نشانه های هیدرادنیت چرکی
در صورت ابتلا به این بیماری پوستی، معمولاً با ضایعات پوستی شبیه به جوش یا دمل مواجه خواهید شد. این ضایعات ممکن است برای مدتی از بین رفته و با گذشت زمان دوباره در همان ناحیه ظاهر شوند.
برخی افراد، علائم HS خود را شبیه به یکی از مشکلات پوستی زیر بیان کرده اند:
✓ جوش های معمولی
✓ آکنه های عمیق، مانند کیست و جوش های سر سیاه
✓ فولیکولیت (نوعی التهاب فولیکول مو که به شکل جوش متورم با یک مو در مرکز آن ظاهر می شود)
✓ دمل های چرکی
برخلاف جوش های معمولی، هیدرادنیت چرکی در نواحی از بدن ایجاد می شود که پوست با پوست در تماس می باشد.
پیشنهاد مطالعه: درمان جوش کمر
این بیماری بیشتر در قسمت های زیر دیده می شود:
- زیر بغل (یک یا هر دو طرف)
- کشاله ران (شامل ناحیه تناسلی، اطراف مقعد و مناطق اطراف)
- باسن
- قسمت داخلی ران ها
- زیر سینه های زنان (و گاهی روی خود سینه ها)
برخی تحقیقات نشان داده اند که در موارد نادر، این بیماری ممکن است در اطراف گوش یا ناف نیز ظاهر شود. همچنین گزارش هایی از بروز این بیماری در نواحی مانند صورت، گردن و پشت کمر نیز وجود دارد.
به طور کلی، علائم این بیماری در زنان بیشتر در ناحیه تناسلی و قسمت بالایی ران ها، و در مردان بیشتر در اطراف مقعد و ناحیه تناسلی دیده می شود.
برخی از افراد همیشه در یک نقطه خاص دچار این ضایعات می شوند و برای برخی دیگر، ضایعات در یک ناحیه مشخص باقی می مانند، اما مکان دقیق آن ها هر بار تغییر می کند.
علائم اولیه:
هیدرادنیت چرکی دارای علائم ابتدایی زیر است:
✓ یک یا چند برجستگی روی پوست که شبیه جوش یا دمل هستند.
✓ این برجستگی ها ممکن است برای مدتی باقی مانده، پس از مدتی ناپدید شوند و با گذشت زمان دوباره عود کنند!
علائم پیشرفته:
عدم درمان این بیماری باعث تشدید آن خواهد شد. به صورتی که در مراحل پیشرفته، فرد ممکن است با مشکلات زیر مواجه شود:
- ضایعات پوستی عمیق و دردناک که بلافاصله پس از بهبود، دوباره ظاهر می شوند.
- ترکیدن این ضایعات و خروج مایعی بدبو از آن ها.
- ایجاد زخم هایی که با گذشت زمان ضخیم تر و عمیق تر می شوند.
- به وجود آمدن مسیرهای تونل مانند زیر پوست که باعث اسفنجی شدن بافت پوست در ناحیه آسیب دیده می شود.
- عفونت های شدید.
در موارد نادر، احتمال ابتلا به سرطان پوست
درمان تخصصی هیدرادنیت چرکی چگونه است؟
درمان هیدرادنیت چرکی از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا اگر بیماری زود تشخیص داده شده و تحت درمان قرار بگیرد، علاوه بر بهبود سریع، می توان از تشدید آن نیز جلوگیری کرد. پیشرفت این بیماری سبب عمیق شدن ضایعات و دردناک شدن برجستگی های جوش مانند خواهد شد. ضایعات پوستی ممکن است پس از مدتی خود به خود ترکیده و چرک خونی و بدبو از آن ها خارج شود.
در اغلب اوقات پس از بهبود زخم ها، جای آن ها باقی می ماند. در موارد شدیدتر نیز، برخی افراد دچار زخم های عمقی در زیر پوست خود می شوند که هر چه این روند ادامه پیدا کند، زخم ها ضخیم تر و عمیق تر خواهند شد. در صورتی که زخم های ضخیم در زیر بغل و کشاله ران ایجاد شوند، بیمار برای حرکت بازو و حتی راه رفتن دچار مشکل خواهد شد!
از آن جایی که علائم این بیماری شباهت زیادی به آکنه، فولیکولیت یا جوش های چرکی دارد، بهتر است برای تشخیص دقیق حتماً به متخصص پوست مراجعه کنید. یک پزشک مجرب می تواند تفاوت های جزئی اما مهم این بیماری را از سایر مشکلات پوستی تشخیص داده و بر اساس آن، درمان مناسب را تجویز کند.
متخصصان پوست برای درمان هیدرادنیت چرکی گزینه های درمانی متعددی را ارائه می دهند که در اغلب موارد، شامل انواع مختلفی از داروها می شود. در موارد شدید یا زمانی که بیماری به سایر روش های درمانی پاسخ نمی دهد، ممکن است جراحی پیشنهاد شود.
درمان این بیماری به دلیل موارد زیر بسیار حائز اهمیت است:
- کاهش یا از بین بردن ضایعات پوستی
- از بین بردن جای زخم ها و تونل های زیر پوستی
- جلوگیری از ایجاد ضایعات جدید
داروهای مورد استفاده برای درمان HS
اگر به این بیماری مبتلا باشید، پزشک ممکن است یک یا چند گزینه درمانی زیر را تجویز کند:
- آنتی بیوتیک ها: این داروها معمولاً بخشی از برنامه درمانی HS هستند. آنتی بیوتیک ها به منظور کاهش التهاب، مبارزه با عفونت و بیشگیری از تشدید بیماری و ایجاد ضایعات تجویز می شوند.
- محصولات ضد آکنه: برخی از شوینده ها و داروهای موضعی ضد آکنه بدون نسخه، ممکن است تا حدی مفید باشند. اما معمولاً استفاده از این محصولات به تنهایی برای درمان HS کافی نیست.
- حمام با محلول سفیدکننده: اگر برخی باکتری ها روی سطح پوست رشد کرده باشند، پزشک ممکن است حمام کوتاه با محلول رقیق سفید کننده (آب ژاول) را توصیه کند. اگر این روش برای شما مناسب باشد، پزشک روش انجام آن را به طور دقیق به شما توضیح خواهد داد.
روش های درمانی دیگر برای هیدرادنیت چرکی
- داروهای بیولوژیکی
این داروها مستقیماً سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار می دهند. برخی از آن ها، مانند آدالیمومب را می توان به صورت تزریقی در خانه استفاده کرد و برخی دیگر نیاز به تزریق داخل وریدی در بیمارستان یا کلینیک دارند. با وجود اینکه داروهای بیولوژیکی در بعضی از بیماران باعث کاهش علائم HS برای مدت طولانی شده است، اما به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی جدی، لازم است قبل از شروع درمان حتماً با پزشک مشورت کنید.
- تزریق کورتیکواستروئید به داخل ضایعه: اگر کیست های بیماری دردناک باشند، پزشک می تواند با تزریق مستقیم کورتیکواستروئید در ناحیه درگیر، التهاب و درد را کاهش دهد.
- قرص های کورتیکواستروئیدی: این داروها به کاهش التهاب کمک کرده و باعث بهبود HS و جلوگیری از ایجاد ضایعات جدید می شوند.
- داروی دیابت: متفورمین که معمولاً برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده می شود، می تواند برای افرادی که همزمان دچار HS و سندروم متابولیک هستند، مفید باشد.
- درمان های هورمونی: برخی از زنان مبتلا به HS پس از مصرف قرص های ضدبارداری، اسپیرونولاکتون یا سایر داروهای تنظیم کننده هورمون، بهبود علائم بیماری را تجربه کرده اند. این داروها می توانند میزان ترشحات ناشی از ضایعات را کاهش داده و درد را کم کنند.
- متوترکسات (فقط در موارد شدید): این دارو که معمولاً برای درمان سرطان و برخی بیماری های خود ایمنی مانند پسوریازیس شدید تجویز می شود، بر سیستم ایمنی بدن اثر گذاشته و ممکن است در کنترل HS نیز مؤثر باشد.
- رتینوئید خوراکی: این داروها در برخی بیماران باعث بهبود علائم بیماری شده اند.
- پرتو درمانی: از آنجایی که در این روش، بدن در معرض تابش اشعه قرار می گیرد، امروزه کمتر از گذشته مورد استفاده قرار می گیرد. برخی بیماران پس از پرتو درمانی، کاهش علائم بیماری را مشاهده کرده اند. اما پیش از انتخاب این روش، حتماً درباره مزایا و عوارض کوتاه مدت و بلند مدت آن با پزشک خود مشورت کنید.
- پانسمان زخم: اگر HS باعث ایجاد تونل های زیر پوستی شود، باید ضایعات مانند زخم های باز تحت مراقبت قرار گیرند.
درمان جراحی هیدرادنیت چرکی
در صورت پیشرفت بیماری و نفوذ ضایعات به لایه های عمیق تر، درمان دارویی دیگر مؤثر نیست. در چنین شرایطی، پزشک ممکن است یکی از روش های جراحی زیر را توصیه کند:
- جراحی با لیزر: این روش نتایج امیدوار کننده ای داشته و برخی بیماران پس از چند جلسه درمان با لیزر، بهبودی قابل توجه زخم ها را مشاهده کرده اند. لیزر در پاکسازی ضایعات جدید و عمیق HS مؤثر بوده و احتمالاً به دلیل از بین بردن فولیکول های مو، از بروز مجدد آن جلوگیری می کند.
- باز کردن تونل های زیرپوستی: این روش برای بیمارانی که ضایعات HS عود کننده دارند، انجام می شود. در این جراحی، پزشک مسیرهای عمیق و دردناک HS را باز کرده و تخلیه می کند.
- تخلیه یا برش ضایعات: در این روش پزشک در حین جراحی، یکی یا دو عدد از ضایعات را تخلیه کرده یا برش می دهد. این روش می تواند به طور موقتی علائم را کاهش دهد، اما احتمال بازگشت بیماری وجود دارد.
- برداشتن ضایعات (اکسیزیون): در این روش، ضایعات HS و مقداری از پوست سالم اطراف آن ها به طور کامل برداشته می شود. پس از انجام این جراحی زخم باقی مانده معمولاً عمیق است و ممکن است نیاز به پیوند پوست (برداشتن پوست از قسمت دیگری از بدن) یا فلپ پوستی (کشیدن پوست مجاور روی ناحیه جراحی شده) باشد. معمولاً HS در ناحیه ای که جراحی شده باز نمی گردد، اما ممکن است در نواحی مجاور دوباره ظاهر شود.
هیچ روش درمانی واحدی برای همه بیماران مبتلا به HS وجود ندارد. گاهی لازم است برای انتخاب بهترین پاسخدهی، بیمار چندین روش درمانی مختلف را امتحان کند.
دکتر تاجمیر ریاحی، متخصص پوست و مو
