برخی افراد، از ابتلا به کهیر رنج می برند. اما بسیاری از افراد دچار کهیرهای مقطعی می شوند. این عارضه پوستی به شکل برجستگی های قرمز یا سفید و خارش دار ظاهر می شوند. در صورتی که بیش از ۶ هفته است که کهیر دارید، احتمالاً به کهیر مزمن مبتلا هستید. هر کهیر حداقل ۲۴ ساعت روی پوست می ماند. معمولاً علت دقیق ابتلا به این مشکل پوستی مشخص نیست، اما گاهی اوقات ممکن است بتوان علت آن را یافت. برخی از افراد، به دلیل ابتلا به یک بیماری زمینه ای دچار کهیر می شوند. بنابراین، در صورتی که همیشه دچار کهیرهای مقطعی می شوید، بهتر است برای یافتن علت آن به پزشک مراجعه کنید.
کهیر مزمن چیست؟
کهیر مزمن مشکلی است که در آن، کهیرها دائماً عود می کنند. هر یک از کهیرها در عرض ۲۴ ساعت از بین می روند، اما به محض محو شدن کهیرهای قدیمی، کهیرهای جدید ظاهر می شوند. اگر این وضعیت تا ۶ هفته ادامه یابد، تشخیص اولیه پزشک «کهیر مزمن» خواهد بود. علائم کهیر حاد و مزمن یکسان هستند؛ اما در کهیر حاد، بیمار دچار کهیرهای مقطعی با شدت بیشتر می شود. در برخی موارد، شدت علائم آنقدر زیاد است که فعالیت های روزانه و خواب بیمار را مختل می کند!
علائم کهیر زدن مکرر
همانطور که پیش از این گفته شد، علائم کهیر حاد و مزمن یکسان هستند. هر دو نوع کهیر به شکل عارضه های پوستی برجسته ناگهان روی پوست نمایان شده و بعد از ۲۴ ساعت خود به خود از بین می روند. اما در کهیر مکرر، بیمار روزانه دچار کهیر جدید شده و این وضعیت تا بیش از ۶ هفته ادامه خواهد یافت.
کهیرها جوش های خارش دار پوستی هستند که ممکن است به رنگ قرمز یا سفید به نظر برسند. این مشکل می تواند در هر ناحیه ای از بدن رخ داده و به نواحی دیگر گسترش یابد. همچنین، برخی از کهیرها مقطعی بوده و به طور ناگهانی ظاهر و بعد از مدتی ناپدید می شوند! کهیر معمولاً باعث ترک خوردن یا باز شدن پوست نمی شود. اما خراشیدن آن ممکن است شما را در معرض این مشکل قرار دهد.
علت کهیر زدن مکرر چیست؟
کهیر مزمن ممکن است بنا به دلایل مختلفی رخ دهد. با این وجود، در اغلب موارد شناسایی علت دقیق ایجاد کهیر مشخص نمی باشد. برخی از مطالعات معتبر، ارتباط عفونت های باکتریایی، ویروسی یا انگلی با کهیر را نشان داده اند. البته لازم به ذکر است که در تمامی این مطالعات، از این ارگانیسم ها به عنوان علت مستقیم ایجاد کهیر یاد نشده، بلکه محققین بر این باورند که عفونت های ناشی از این ارگانیسم ها می توانند باعث تحریک سیستم ایمنی بدن و متعاقباً ایجاد کهیر شوند.
۱-عفونت های باکتریایی
عفونت های باکتریایی مرتبط با کهیر مزمن عبارتند از:
- استرپتوکوکی
- استفافیلوکوکی
- یرسینیا
- هلیکوباکتر پیلوری
- مایکوپلاسما پنومونیه
از عفونت های ویروسی مرتبط با این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نوروویروس
- ویروس های هپاتیت
- پاروویروس B19
عفونت های انگلی ایجاد کننده کهیر نیز می تواند شامل موارد زیر باشد:
- انتامبا هیستولیتیکا
- ژیاردیا لامبلیا
- انیساکیس سیمپلکس
۲-آلرژی
هر دو نوع کهیر حاد و مزمن می توانند به دلیل آلرژی رخ دهند. با این وجود، اغلب کهیرهای ناشی از آلرژی، حاد بوده و تنها موارد کمی از آن منجر به کهیر مزمن می شوند. آلرژن های رایجی که ممکن است با کهیر در ارتباط باشند عبارتند از:
- برخی غذاها
- افزودنی ها و نگهدارنده ها
- لاتکس
- داروها
زمان بروز واکنش های آلرژیک به دارو مشخص نیست و می تواند هر زمان پس از مصرف دارو رخ دهد. داروهای رایجی که می توانند باعث ایجاد کهیر شوند عبارتند از:
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، مثل آسپرین
- آنتی بیوتیک های بتالاکتام
- ونکومایسین
- مورفین
۳-مشکلات خود ایمنی
برخی از موارد کهیر مزمن می تواند ناشی از یک بیماری خود ایمنی زمینه ای باشد که از میان آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- لوپوس
- بیماری سلیاک
- روماتیسم مفصلی
- سندرم شوگرن
- دیابت نوع ۱
تحقیقات نشان می دهند که ۹ درصد افراد مبتلا به کهیر مزمن از کم کاری تیروئید نیز رنج می برند.
۴-محرک های فیزیکی
کهیر مزمن می تواند به دلیل تحریک فیزیکی مثل خاراندن یا مالش شدید پوست ایجاد شود. این نوع کهیر با نام کهیر ناشی از محرک فیزیکی شناخته شده و رایج ترین دلیل آن خارش یا مالش محکم پوست می باشد. سایر محرک های فیزیکی که می توانند باعث ایجاد کهیر شوند عبارتند از:
- ورزش
- سرما
- گرما
- نور خورشید
- ارتعاش
- فشار
آیا کهیر مزمن خود به خود از بین می رود؟
کهیر مزمن ممکن است پس از مدتی ناپدید شود. مطالعات نشان داده اند که علائم ۳۵% نمونه های مطالعاتی پس از ۱ سال به طور کامل از بین رفته و ۲۹% آنها کاهش علائم را تجربه کردند. بر اساس تحقیقات صورت گرفته، احتمال بهبودی کهیر مزمن ایدیوپاتیک بعد از ۳ سال ۴۸% می باشد.
برای رهایی از کهیر زدن مکرر چه باید کرد؟
در مواردی که علت دقیق کهیر مشخص نیست، درمان آن تنها شامل کنترل علائم می شود. از گزینه های درمانی معمول برای کنترل علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:
-نسل دوم آنتی هیستامین های H1: این درمان به عنوان اولین گزینه برای کهیرهای مزمن شناخته شده و شامل داروهایی مثل سیتریزین و لوراتادین می شود. مصرف روتین آنتی هیستامین های نسل اول H1 مانند دیفن هیدرامین، به دلیل عوارضی مثل گیجی توصیه نمی شود.
-داروی زولیر (اومالیزوماب): اگر بیمار به درمان اولیه پاسخ ندهد، پزشک ممکن است زولیر را برای پلن دوم در نظر بگیرد. زولیر نوعی آنتی بادی مونوکلونال است که باعث پیشگیری از عملکرد مواد ایجاد کننده کهیر در بدن می شود.
-سیکلوسپورین: این دارو معمولاً زمانی تجویز می شود که فرد از گزینه ی اول و دوم درمان نتیجه ای نگرفته باشد.
-کورتیکواستروئیدها: مصرف کوتاه مدت این داروهای ضد التهابی می تواند گزینه ی خوبی برای کاهش برون ریزی پوست باشد. به دلیل داشتن عوارض جانبی احتمالی، کورتیکواستروئیدها برای مصرف طولانی مدت توصیه نمی شوند.
در صورتی که بیمار بتواند محرک خود را پیدا کند، بهترین راه درمان کهیر اجتناب از آن محرک می باشد.
چه زمانی باید به متخصص پوست مراجعه کنیم؟
در صورتی که به مدت ۶ هفته یا بیشتر کهیر دارید، باید به یک متخصص آلرژی یا متخصص پوست مراجعه کنید. در صورتی که دچار کهیر حاد در دهان یا مجاری تنفسی شده اید (که تنفس شما را تحت تأثیر قرار داده است)، فوراً با اورژانس تماس بگیرید. این امر می تواند نشانه یک واکنش آلرژیک شدید یا آنافیلاکسی باشد. آنافیلاکسی بسیار خطرناک بوده و خطر جانی دارد. علائم آنافیلاکسی به صورت ناگهانی ظاهر می شوند و می توانند شامل موارد زیر باشند:
- کهیر
- تورم صورت یا دهان
- خس خس سینه
- تنفس سریع و کم عمق
- تپش قلب
- نازک شدن پوست
- اضطراب یا گیجی
- سرگیجه
- استفراغ
- کبود یا سفید شدن لب ها
- غش کردن یا از دست دادن هوشیاری
در صورتی که یکی از نزدیکانتان دچار این علائم شده است، فوراً موارد زیر را بررسی کنید:
- به دنبال شات اپی نفرین در وسایل او بگردید؛ در صورت یافتن اپی نفرین، مطابق دستورالعمل آن را برای بیمار تزریق کنید.
- با نزدیک ترین اورژانس تماس بگیرد.
- فرد را به حالت دراز کشیده در آورده و در صورت استفراغ، او را به پهلو بچرخانید.
- تا رسیدن اورژانس کنار بیمار بمانید.
برخی از افراد ممکن است به تزیرق بیش از یک دوز اپی نفرین نیاز داشته باشند. اگر علائم بیمار پس از ۵ تا ۱۵ دقیقه بهبود نیافت (یا دوباره برگشت)، شات دوم اپی نفرین را تزریق کنید.
خلاصه
کهیر هایی که بیش از ۶ هفته ادامه یافته اند، کهیر مزمن می باشند. بیشتر موارد کهیر مزمن علت مشخصی ندارد؛ اما در برخی افراد، عواملی مثل عفونت، بیماری های خود ایمنی، آلرژی یا دلایل فیزیکی می توانند در بروز این کهیرها نقش پررنگی داشته باشند.
کهیر فیزیکی معمولاً به دلیل ورزش، مالش یا قرار گرفتن در معرض سرما یا گرما ایجاد می شود. اما کهیر مزمن ایدیوپاتیک (کهیری که علت شناخته شده ای ندارد) بسیار رایج تر می باشد. کهیر مزمن می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. برای پیشگیری از این وضعیت و مدیریت علائم کهیر، پزشک می تواند داروهای خاصی را برای شما تجویز کند.
