انواع بیماری های ناخن همراه با عکس

·       تغییر رنگ به رنگ سفید، زرد یا قهوه ای

·       ناخن هایی که در حال تکه تکه شدن هستند.

·       ناخن هایی که از انگشت دست یا پا جدا می شوند.

·       تجمع رسوب زیر ناخن

·       خون زیر ناخن

·       کرم کورتیکواستروئید قوی

·       تازاروتن برای درمان حفره و تغییر رنگ

·       کلسیپوتریول برای درمان تجمع رسوب زیر ناخن تجویز می شود.

·       تزریق اتانرسپت، آدالیموماب یا اوستکناماب

·       داروهایی مانند متوترکسات، سایکلوسپورین یا آپرمیلاستا

·       یک رویکرد لیزری

·       برای پیشگیری از عفونت، دست ها و ناخن های خود را مرتب بشویید.

·       پوست اطراف ناخن ها و خود ناخن ها را چرب کنید.

·       ناخن های خود را کوتاه نگه دارید.

·       یک لاک تقویت کننده به ناخن های خود بزنید.

·       ریشه کنار ناخن را بگیرید.

·       به هنگام انجام فعالیت هایی مانند ظرف شستن یا ورزش کردن که به ناخن یا پوست اطراف آن آسیب می رسانند یا آن را خشک می کنند، دستکش بپوشید.

مواد شیمیایی: اونیکولیز بر اثر مواد شیمیایی موجود در لاک ناخن، برق ناخن، تقویت کننده ی ناخن، پاک کننده ی لاک ناخن و ناخن مصنوعی ایجاد می شود.

عفونت های قارچی: ناخن های شما ممکن است به دلیل این عفونت ها دچار پوسته های ضخیم و زرد رنگ شوند.

داروها: اونیکولیز می تواند بر اثر داروهای شیمی درمانی و داروهایی ایجاد شود که موجب حساسیت به نور می شوند. تتراسایکلین، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، پسورالن ها و رتینوئیدهای خوراکی از جمله این داروها هستند.

پسوریازیس ناخن: پسوریازیس ناخن موجب تغییرات ساختاری در ناخن ها می شود که ممکن است شامل اونیکولیز شود.

·       بستر ناخن ضخیم و محکم

·       یک خط عجیب، لبه ی سفید ناخن را از مرکز صورتی آن جدا می کند. مرز ناخن ممکن است شبیه به موج باشد و بخش های سفید ممکن است ضخامت های مختلفی داشته باشند.

·       ناخن ها و بستر ناخن ها تغییر رنگ می دهند.

·       آنها ممکن است به رنگ خاکستری، سبز، بنفش، سفید یا زرد ظاهر شوند.

·       ناخن ها برجستگی یا حفره دارند.

·       ناخن هایی که تکه تکه می شوند.

·       زیر ناخن ها لخته های خونی وجود دارد.

·       اگر اونیکولیز شما بر اثر قارچ باشد، می توانید روش های زیر را امتحان کنید:

·       داروهای ضد قارچ خوراکی: متخصص پوست شما ممکن است داروهای خوراکی مانند تربینافین، ایتراکونازول و فلوکونازول تجویز کند.

·       داروی ضد قارچی موضعی: کرم ها، پمادها و ژل داروهای موضعی هستند که مستقیماً به ناخن ها استعمال می شوند.

·       به یاد داشته باشید که درمان قارچ ناخن می تواند دشوار باشد. تکمیل دوره ی دارو از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر دارو را زود قطع کنید، قارچ ایجاد شده بر اثر اونیکولیز ممکن است دوباره ظاهر شود و درمان آن سخت تر شود.

·       ناخن درگیر خود را به صورت منظم کوتاه کنید.

·       از آسیب بیشتر به ناخن های خود پیشگیری کنید.

·       برای پیشگیری از عفونت، دست های خود را مرتب بشویید.

·       برای پیشگیری از عفونت، می توانید از محلول ضد میکروبی یا ضد قارچی استفاده کنید. آب لیمو، سرکه، پراکسید هیدروژن، چای سبز، پرتقال یا علف لیمو، همگی از روغن های ضروری هستند که در محلول های ضدمیکروبی استفاده می شوند.

·       پوشیدن کفش هایی که باعث تعریق بیش از حد پا می شوند.

·       قبلاً دچار سندرم پای ورزشکار شده باشید.

·       راه رفتن با پاهای برهنه در مکان های عمومی مانند استخر، باشگاه و رختکن

·       داشتن یک آسیب جزئی در ناخن یا پوست

·       داشتن مشکل پوستی مانند پسوریازیس

·       ابتلا به دیابت، مشکلات جریان خون یا سیستم ایمنی معیوب

·       سن بالا

·       مانیکور و پدیکور غیر بهداشتی

·       تغییر رنگ ناخن ها به قهوه ای، زرد یا سفید

·       ناخن هایی که شکننده یا ترک دار شده اند.

·       ناخن هایی که تغییر شکل داده اند.

·       ناخن هایی که از بستر ناخن جدا شده اند.

·       ناخن های بد بو

·       جراحی: به منظور استعمال داروی ضد قارچی مستقیماً روی عفونت زیر ناخن، متخصص پوست ممکن است خارج کردن موقتی ناخن را پیشنهاد دهد. مؤثرترین اما نادرترین روشی که استفاده می شود، برداشتن ناخن و ریشه ی آن از طریق جراحی است.

·       گاهی اوقات داروهای خود مراقبتی و بدون نسخه به از بین بردن عفونت کمک می کنند. اگر مشکل شما بهتر نشد، با متخصص پوست مشورت کنید. عود مجدد عفونت رایج است.

·       آسیب پا: ضربه مکرر به پا می تواند باعث آسیب به پنجه و ناخن های پا شود.

·       عفونت قارچی:  اونیکومایکوزیس یک عفونت قارچی است که موجب ضخیم شدن، چروک شدن و شکننده شدن ناخن ها می شود. این عفونت در درجه اول بر انگشتان پا تأثیر می گذارد، اما ناخن های دست را نیز درگیر می کند.

·       بیماری عروقی محیطی: شریا ها پاها بر اثر بیماری شریان محیطی با پلاک مسدود می شوند. این شرایط خونرسانی به پاها و کف پاها را محدود می کند و منجر به خشک شدن، خارش و مشکلات ناخن می شود و می تواند منجر به اونیکوگریفوزیس شود.

·       توبروز اسکلروزیس پیچیده: این شرایط یک بیماری ژنتیکی نادر است که منجر به رشد تومورهای خوش خیم در سراسر بدن می شود. این شرایط معمولاً بر اساس مشکلات پوستی مانند ناهنجاری های ناخن تشخیص داده می شود.

·       کشیدگی شدید ناخن

·       سطح منحنی تر

·       ناخنی که شبیه به صدف است.

·       اگر علت زمینه ای یک مشکل کمتر جدی مانند آسیب یا عفونت پا باشد، پزشک برای رفع مشکل جراحی را توصیه خواهد کرد. بعد از آن دستورالعمل های لازم برای کوتاه کردن صحیح ناخن ها و مراقبت از پاها برای پیشگیری از مشکلات دیگر به شما ارائه می شود.

·       جوراب های نخی تمیز بپوشید تا به جذب رطوبت کمک کنید و از عفونت های قارچی پیشگیری کنید.

·       به طور منظم جوراب های خود را تعویض کنید.

·       کفش هایی بپوشید که راحت باشند و فضای کافی برای پنجه ها داشته باشند.

·       وقتی با مواد شیمیایی کار می کنید، از دستکش استفاده کنید.

·       پوشیدن جوراب ها یا کفش های بسیار تنگ

·       آسیب به کف پا

·       پوشیدن کفشی که به پنجه ی پا آسیب می رساند.

·       کوتاه کردن ناخن پایی که بسیار کوتاه است و یا صاف نیست.

·       انگشت پاها بیش از حد منحنی باشند.

·       عفونت های ناخن

·       مشکلات زمینه ای خاص

·       کوتاه کردن ناخن های بسیار کوتاه یا گرد کردن گوشه ها دو اقدامی هستند که باعث رشد کردن ناخن در پوست می شوند.

·       التهاب پوست

·       ورم

·       عفونت

·       قرمزی

·       چرک

·       چسب کردن ناخن: با این روش، پزشک از چسب برای دور کردن پوست از ناخن فرو رفته استفاده می کند.

·        قرار دادن یک آتل در زیر ناخن: پزشک انگشت پا را بی حس می کند و یک آتل کوچک را در زیر ناخن درگیر قرار می دهد. از این آتل تا زمانی استفاده می شود که ناخن در بالای گوشه ی خود رشد کند.

·       ناخن را تا حدی بیرون آوردن: در مورد فرورفتن شدید ناخن پا (پوست ملتهب، درد و چرک)، پزشک انگشت پا را بی حس می کند و بخش فرو رفته ی ناخن را خارج می کند.

·       خارج کردن بافت و ناخن: اگر به طور مکرر در یک انگشت پا دچار مشکل می شوید، پزشک شما ممکن است برداشتن ناخن و بافت زمینه ای آن (بستر ناخن) را توصیه کند.

·       به طور منظم به متخصص پا مراجعه کنید: اگر فردی مشکلات گردش خون در پای خود دارد یا قادر به کوتاه کردن ناخن پای خود نیست، می تواند برای کوتاه کردن حرفه ای به متخصص پا مراجعه کند.

·       پاهای خود را تمیز و خشک نگه دارید.

·       یک کفش مناسب انتخاب کنید. کفش ها باید با طول و عرض مناسب داشته باشند.

·       پاهای خود را به مدت چند دقیقه در آب و صابون گرم قرار دهید. این کار را سه چهار بار در روز به مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه قرار دهید تا انگشتان پایتان بهتر شوند.

–        بریدگی ها، پوست شکسته و ریشه ی ناخن

–        ناخن های فرورفته در پا

–        آسیب ناشی از آب یا مواد شیمیایی

–        آسیب به بستر ناخن یا کوتیکول ناخن. ضربه و مانیکور یا پدیکور مکرر می تواند باعث آسیب به ناخن شود.

·       پارونیشیا همچنین می تواند بر اثر برخی از داروها ایجاد شود. رتینوئیدها، داروهای ضد سرطان، داروهای  HIV و برخی از آنتی بیوتیک ها در میان این داروها هستند.

·       پوست قرمزی که به هنگام لمس گرم است.

·       چرک زیر پوست: یک آبسه پر از چرک به رنگ سفید تا زرد ممکن است تشکیل شود. اگر آبسه ایجاد شود، ممکن است به آنتی بیوتیک یا تخلیه نیاز باشد.

·       در موارد شدید، تب و درد

·       اگر تجمع چرک دوام داشته باشد، پزشک ممکن است یک برش کوچک در بستر ناخن ایجاد کند تا چرک را تخلیه کند. نظافت این ناحیه را حفظ کنید.

·       از زیاد کوتاه کردن ناخن ها خودداری کنید.

·       دست های خود را مرتب بشویید و ناخن های خود را تمیز نگه دارید. از صابون های ملایم استفاده کنید تا پوستتان را تحریک نکنند.

·       اگر پوستتان خشک است، از لوسیون استفاده کنید. پوست شما می تواند بر اثر زیاد خشک شدن، ترک بردارد.

·       اگر با مواد شیمیایی کار می کنید، از دستکش ضدآب استفاده کنید.